U prosjeku, Šveđani i Kiprani idu kod lekara manje od tri puta godišnje, dok građani Srbije čekaju ispred ordinacija osam, a Slovaci i Mađari više od deset puta godišnje.
Kod zubara najčešće idu Holanđani, u prosjeku dva-tri puta godišnje, a Rumuni, Kiprani i Portugalci posjete zubara jedva jednom u dve ili više godina.
Građani Srbije, prema “Evrostatovim” podacima, kod zubara idu jednom u godinu i po dana, a Makedonci i Turci na svake dvije godine.
Takođe, kod zubara češće idu žene nego muškarci, a gledano prema starosnim grupama, mlađi idu mnogo češće od starijih.
Istovremeno Evropljani mnogo rjeđe idu kod zubara – u šest članica EU u prosjeku jednom u godinu ili dvije dana, a u većini ostalih jednom do dva puta godišnje pri čemu u Holandiji 2,6 puta godišnje po stanovniku.
Evropska statistička služba objavila je da je u 2014. godini prosječan broj posjeta lekaru u EU bio između četiri i devet pri čemu je u Njemačkoj, Češkoj, Slovačkoj i Mađarskoj bio iznad tog prosjeka.
Objavljeni su i podaci za zemlje na putu ka EU koji pokazuju da je svaki građanin Makedonije, Crne Gore i Turske išao kod ljekara u prosjeku sedam-osam puta godišnje, što je na nivou Srbije. Ljekare najmanje posjećuju Albanci, prosječno dva puta godišnje.
U većini članica EU veći je udio populacije koja ide kod ljekara opšte prakse nego onih koji se obraćaju specijalistima.
“Evrostatovi” podaci potvrdili su i da žene češće od muškaraca idu kod ljekara a razlike, kada je riječ o ljekarima opšte prakse, idu od gotovo deset procentnih poena u Španiji, Poljskoj, Mađarskoj, Bugarskoj i Slovačkoj do tri poena u Njemačkoj.
Posjete ljekaru po stanovniku uključuju konsultacije u ordinacijama, kućama pacijenata, bolničkim ambulantama.
Izvor: mojnovisad.com
