Svako ko planira da otvori privatnu ordinaciju, mora detaljno da planira i da zna da postoji nekoliko nivoa o kojima treba povesti računa, koji proističu iz različitih zakonskih okvira koji utiču na rad i poslovanje privatnog zdravstva.
Privatne ordinacije su prvenstveno entiteti koji pružaju zdravstvenu zaštitu, tako da se na njih odnosi set pravila koja su obuhvaćena Zakonom o zdravstvenoj zaštiti i podzakonskim aktima u vezi sa tim Zakonom (npr. Pravilnik o bližim uslovima za obavljanje zdravstvene delatnosti). Ovaj Zakon definiše koji oblici privatnog zdravstva smiju da postoje, kako se registruju privatne prakse, pod kojim uslovima je omogućeno njihovo otvaranje i slično.
“Privatne ordinacije su ekonomski entiteti, što znači da su ordinacije i njihovi osnivači obveznici različitih poreza i moraju da rade u skladu sa pravilima koja definišu obaveze preduzetničkih radnji i preduzetnika – Zakona o porezu na dohodak građana, Zakona o privrednim društvima, Zakona o fiskalnim kasama i brojnih drugih zakona i podzakonskih akata. U najvećem broju slučajeva, privatne ordinacije su i poslodavci, pa osnivači moraju biti upoznati sa osnovnim zahtevima koje pred njih postavljaju Zakon o radu i ostala radno-pravna regulativa“, kaže za Biznis.rs direktor knjigovodstvene agencije “Došen” Miloš Došen.
Postoji nekolicina drugih zakona koji utiču na poslovanje privatnog zdravstva i na obaveze ordinacija i osnivača, poput regulative koja se odnosi na upravljanje opasnim otpadom ili zaštitu od jonizujućeg zračenja.
Vidovi privatne zdravstvene prakse
Ordinacija ljekara ili stomatologa (opšta ili specijalistička), poliklinika, laboratorija (mikrobiološka, biohemijska i sl), apoteka, ambulanta (za zdravstvenu njegu i rehabilitaciju) i laboratorija za zubnu tehniku.
“Postoje i složeniji oblici privatne prakse, poput doma zdravlja, specijalne bolnice, klinike i sl., ali se one registruju po posebnim procedurama, zahtijevaju posebne uslove i možemo ih svrstati u kategoriju velikih organizacija privatnog zdravstva. Njihovo osnivanje zahtijeva veće investicije, jer su zahtjevi u vezi sa poslovnim prostorom i kadrom znatno ozbiljniji nego kod ordinacija i poliklinika“, objašnjava Došen.
Privatnu praksu, kao preduzetnički oblik organizovanja, mogu osnovati isključivo lica sa odgovarajućom stručnom spremom – diplomirani doktori medicine, diplomirani doktori stomatologije, specijalisti – koji u trenutku otvaranja nisu zaposleni na drugom mjestu. Osnivači moraju biti nezaposlena lica, koja treba da ispunjavaju cio set uslova, kako bi mogli da osnuju privatnu praksu. Oni mogu biti i korisnici starosne penzije. Specijalističke ordinacije mogu osnovati samo specijalisti odgovarajućih oblasti.
Proces osnivanja ordinacije
Ordinacije se ne mogu osnovati prostim podnošenjem registracione prijave u Agenciji za privredne registre, kao većina drugih privrednih subjekata, već mora postojati prethodno Rješenje o ispunjenosti uslova za obavljanje zdravstvene delatnosti, koje izdaje Zdravstvena inspekcija Ministarstva zdravlja. Uslovi se odnose na osnivača i poslovni prostor.
U periodu koji prethodi registraciji ordinacije, osnivač mora da prikupi sledeći set dokumentacije:
*Fotokopija lične karte
*Uvjerenje o opštoj zdravstvenoj sposobnosti, državni ispit, dokaz o stručnoj spremi (diploma, uverenja o položenom stručnom ispitu ili specijalistički ispit)
*Rešenje o upisu u imenik nadležne komore
*Licenca, potvrda od Nacionalne službe za zapošljavanje da osnivač nije zaposlen
*Uvjerenje nadležnog suda da osnivaču nije izrečena mjera zabrane rada
„U vezi zahtjeva koji se odnose na poslovni prostor, potrebno je pribaviti dokaz o ispravnosti opreme, atest elektro-instalacija u prostoru, dokaz o pravnom osnovu korišćenja prostora, skicu prostora sa tačnim mjerama prostorija, spisak opreme za određenu zdravstvenu djelatnost. Osim toga, u ordinaciji mora da postoji sva oprema propisana Pravilnikom o bližim uslovima za obavljanje zdravstvene djelatnosti“, navodi direktor knjigovodstvene agencije “Došen”.
Tek nakon što je prikupljena sva dokumentacija u vezi osnivača i prostora, podnosi se zahtjev za izlazak Zdravstvene inspekcije. Nakon toga, zdravstveni inspektor se najavljuje, kontroliše ispunjenost uslova i zatim donosi Rješenje o ispunjenosti uslova, koje je preduslov za dalji proces registracije. U sljedećem koraku se vrši zvanična registracija ordinacije u Agenciji za privredne registre (APR). APR donosi Rješenje o osnivanju. Zatim je potrebno nabaviti fiskalnu kasu. Tek nakon svih ovih koraka, ordinacija može da započne sa radom.
Pravni oblici u kojima može da funkcioniše privatna ordinacija
Privatna ordinacija može poslovati isključivo kao preduzetnički pravni oblik. Naš sagovornik kaže da je često pitanje da li se privatna ordinacija može osnovati kao društvo ograničene odgovornosti (doo), i da je odgovor ne, jer zakonodavac ne dozvoljava da se privatna praksa osnuje kao doo.
Preduzetnici i privredna društva (npr. doo – društvo ograničene odgovornosti) su dosta različiti oblici organizovanja. Biti preduzetnik znači imati specifičan poreski režim, odnosno biti u mogućnosti da se na povoljan način funkcioniše u vezi sa zaradom i profitom i da se za obaveze ordinacije odgovara sopstvenom imovinom.
„Glavno u vezi obaveze da se bude preduzetnik je da su osnivači jedinstveni, samostalni i cjelokupni vlasnici ordinacije i jedina su zakonski i stručno odgovorna lica. U privatnom zdravstvu je onemogućeno imati formalno-pravno poslovne partnere, raspolagati udjelima ordinacije, zvanično primiti investiciju dajući za uzvrat dio vlasništva i sl. Te zabrane nisu korisne i puno ograničavaju razvoj privatnog zdravstva“, kaže Došen.
Troškovi osnivanja ordinacije
Na putu osnivanja ordinacije postoji nekoliko obaveznih troškova od kojih se prvenstveno plaća taksa za izlazak Zdravstvene inspekcije, zatim troškovi u vezi sa atestiranjem opreme i elektro-instalacija, takse za registrovanje ordinacije koje se plaćaju Agenciji za privredne registre, trošak kupovine fiskalne kase, troškovi ovjere i pribavljanja dokumentacije.
Kada se sve to sabere, dolazi se do cifre od oko 400 eura. Ukoliko se radi o ordinaciji opšte stomatologije ili opšte medicine, kao i o specijalističkim ordinacijama koje rade u nehirurškim granama, osnivač može raditi sam. Ukoliko se radi o ordinaciji koja se bavi hirurškim granama medicine ili stomatologije, potrebno je da postoji barem još jedan zaposleni medicinski radnik sa srednjom stručnom spremom.
„Kada se jednom registrujete kao preduzetnik i otvorite ordinaciju, treba da znate da možete odabrati jedan od tri poreska režima u kojima je preduzetnicima dozvoljeno da rade: preduzetnik paušalac, preduzetnik u sistemu lične zarada i preduzetnik u sistemu samo-oporezivanja“, navodi Miloš Došen.
Dva najpopularnija poreska režima su paušalac i preduzentik u sistemu lične zarade. Paušal je jednostavniji režim, postoji sloboda raspolaganja novcem sa računa ordinacije, manje administriranja, ali ćete dati više novca državi godišnje, posebno ako poslujete na teritoriji Beograda i centralnih gradskih opština.
Vođenje poslovnih knjiga je složeniji režim, podrazumijeva više administriranja (prikupljanje faktura, računa za gorivo, slanje knjigovodstvu izvoda i slično), vođenje poslovnih knjiga (posao knjigovođe), skuplje usluge knjigovodstvenih servisa, manju slobodu raspolaganja sopstvenim novcem, ali se može ostvariti poreska ušteda u zavisnosti od toka kako poslujete i planirate troškove.
Koji još porezi se odnose na ordinacije?
U zavisnosti da li ordinacija plaća zakup poslovnog prostora ili opreme, vlasnik može biti obveznik poreza na zakup. Ovaj porez iznosi 20 odsto od cijene definisane ugovorom o zakupu.
„Privatno zdravstvo ne podliježe plaćanju poreza na dodatu vrijednost (PDV). Cjelokupan sektor zdravstva je po Zakonu o PDV izuzet iz obaveze plaćanja ovog poreza. Zdravstvene organizacije su u smislu PDV zadnja karika u lancu, jer na sve što se kupi od opreme, repromaterijala, razne robe i dr se plaća PDV“, naglašava Došen.
Za bilo koji oblik zdravstvene djelatnosti ili poreski režim, vlasnik ordinacije je u obavezi da promet evidentira putem fiskalne kase. Prema zakonskim odredbama svako ko uslugu ili proizvod prodaje tzv. krajnjim kupcima, odnosno građanima, mora da evidentira promet putem fiskalne kase. Laboratorije za zubnu tehniku, jedine ne moraju da imaju fiskalnu kasu, jer mogu da rade samo sa drugim pravnim licima i preduzetnicima.
Ugovori sa zaposlenima
U zdravstu je moguće sklapati samo ugovore o radu na određeno ili na neodređeno, kao i ugovore o dopunskom radu. Za zaposlene – doktore, stomatologe, medicinske sestre, moguće je sklopiti samo ugovore o radu na određeno ili neodređeno. Ostali tipovi ugovora koji su predviđeni Zakonom o radu nisu primjenjljivi u zdravstvu.
“S obzirom da se u privatnim ordinacijama često angažuju konsultanti, mnogi osnivači misle da je u tim slučajevima adekvatno i primjenjivo da se sklapaju ugovori o privremenim i povremenim poslovima ili ugovor o djelu, međutim to nije tako. Jedini ugovor koji se sa konsultantima može sklopiti je ugovor o dopunskom radu, koji podrazumijeva da konsultant već ima stalni radni odnos na drugom mjestu. Ukoliko konsultant nema stalni radni odnos, jedini način da on legalno radi u ordinaciji jeste da se sa njima sklopi ugovor o radu na određeno ili neodređeno“, savjetuje Došen.
Izvor: biznis.rs
