Sedacija u stomatologiji je odlično rješenje za strah prilikom izvođenja stomatoloških procedura. Negativno lično iskustvo izazvano loše sprovedenim liječenjem ili komplikacijama nakon tretmana najčešće predstavlja osnovu za strah od stomatologa.
Taj strah obično se javlja još u djetinjstvu, pa miris ordinacije i zvuk aparata mogu da pokrenu sjećanje na traumatični događaj. U pojedinim situacijama strah je izazvan nedostatkom komunikacije i strpljenja stomatologa.
Tuđa iskustva, odnosno priče drugih ljudi takođe mogu da razviju fobiju, pogotovo kod djece koja su podložna jakim impresijama sa strane. Iako 75 odsto ljudi u svijetu osjeća nelagodu tokom posjete stomatologu, pa čak i prilikom samog zakazivanja pregleda, veliki problem nastaje kada je strah toliko intenzivan da onemogućava stomatologu da obavi proceduru. U tom slučaju ne preostaje ništa drugo nego da se primjenjuje sedacija.
Šta je sedacija u stomatologiji i kako djeluje?
U stomatologiji se koristi svjesna sedacija, tzv. analgosedacija. Ona dovodi do smanjene svjesnosti te je pacijent smiren i opušten, ali su refleksi očuvani i omogućen mu je verbalni kontakt sa stomatologom.
Tako su postignuti pravi uslovi za nesmetano obavljanje intervencije, posebno težih i komplikovanih zahvata, kao što su hirurško vađenje zuba, sinus lift, apikotomija, ugradnja implanta… Sedacija u stomatologiji je potpuno bezbjedna, jer ne remeti rad srca i pluća.
Takođe, ne postoji ograničenje u pogledu učestalosti primjene, niti starosnog doba. Što znači da se može koristiti na svim pacijentima, a naročito je preporučljiva kod djece sa posebnim potrebama. Ipak, problemi sa zubima u trudnoći moraju se rješavati bez nje, jer je trudnicama zabranjena upotreba ljekova za smirenje. Analgosedacija se izvodi na tri načina.
Oralna sedacija u stomatologiji
Oralna sedacija je najstarija, ujedno i najpopularnija vrsta. Ona podrazumijeva upotrebu ljekova iz grupe anksiolitika, sedativa i hipnotika. Obično se primjenjuju leksilijum, bensedin i bromazepam koje pacijent uzima oralno sat vremena prije intervencije.
Bez obzira što ova vrsta sedacije ne zahtijeva prisustvo anesteziologa stomatolog mora biti upoznat sa kilažom, godinama i stanjem pacijenta kako bi mogao da odredi dozu leka. Prije početka intervencije obavezna je i primjena lokalne anestezije.
Intravenska sedacija u stomatologiji
Intravenska sedacija je vrsta opšte anestezije, pri čemu se zadržava polubudno stanje pacijenta. S obzirom da djeluje veoma brzo, predstavlja najpogodniji način primjene. Međutim, za nju je neophodna određena priprema u vidu anamneze koju uzima anesteziolog.
Na osnovu informacija o stanju pacijenta anesteziolog određuje količinu anestetičkih sredstava. U tu svrhu se najčešće koriste psihosedativna sredstva iz grupe anksiolitika (dijazepam, midazolam), barbiturata (pentobarbital, sekobarbital), narkotičkih analgetika (meperidin, fentanil) i antiholinergika (atropin, skopolamin). Kao i kod oralne sedacije, nakon primjene aplikuje se lokalna anestezija.
Inhalaciona sedacija
Inhalaciona sedacija se zasniva na primjeni azot oksida. U pitanju je gas bez boje i mirisa, slatkastog ukusa, čijim udisanjem za dva do tri minuta pacijent postaje opušten i spreman za intervenciju. Kako je za ovu metodu potreba specijalna oprema, koja zauzima prostor u ordinaciji, inhalaciona sedacija je znatno manje zastupljena.
Izvor: ordinacija Bodent
