Zubni implanti predstavljaju zamjenu za korijen zuba, a prave se najčešće od titanijuma, mada se u posljednje vrijeme pojavljuju i prvi keramički implanti izrađeni od cirkonije. Nakon što se ugrade nisu vidljivi okom, jer se postavljaju ispod desni.
Implant je u stvari osnova za krunicu ili most kojima nadoknađujemo jedan ili više zuba. Na temu implantata, za naš portal pričao je dr Goran Arlov, specijalista oralne hirurgije, iz “Zavoda za stomatologiju Republike Srpske iz Banjaluke”.
Zašto se za implante kaže da su najbolje rješenje za izgubljene zube?
„Gubitak jednog, više ili svih zuba zahtjeva izradu zubnih nadoknada koje svoj oslonac traže u koštanom i mekom tkivu vilica. Ugradnjom implanta izbjegava se oštećenje tkiva preostalih zuba, jer se sile žvakanja sa protetskog rada prenose na implante i posredno na kost. Time se čuva zdravlje i produžava vijek preostalih zuba, te se postiže dobar estetski efekat. U slučaju gubitka svih zuba implantima se omogućava izrada fiksnog ili uslovno fiksnog protetskog rada, postižu se retencija i stabilizacija mobilnih protetskih nadoknada, te se uveliko poboljšava funkcija žvakanja i komfor pacijenta“.
Kakva je procedura kod ugradnje implantata?
„Implanti se najčešće ugrađuju pod dejstvom lokalne anestezije. Mogu se ugraditi neposredno nakon ekstrakcije zuba ili u odloženoj ili kasnoj intervenciji. Intervencija je bezbolna i praćena je postoperativnim oporavkom koji je isti kao i poslije ostalih oralnohirurških intervencija. Implanti se ugrađuju u kost gornje ili donje vilice, u kojoj se borerima sa hlađenjem načini ležište u koje se implant postavi. Nakon ugradnje, implant u kosti ima određen nivo primarne stabilnosti, koji može odrediti vrijeme opterećenja implanta protetskom nadoknadom. Implant sa većom primarnom stabilnosti se može opteretiti neposredno nakon ugradnje, dok implanti sa manjom primarnom stabilnosti treba da prođu proces oseointegracije, čime postižu sekundarnu stabilnost i tada se mogu protetski opteretiti. Proces oseointegracije traje 3-4 mjeseca i predstavlja stvaranje rigidne veze izmedju kosti i implanta, koja ostaje takva i tokom funkcionalnog opterećenja“.
Da li svako kandidat za ugradnju implantata, ili postoje izuzeci?
„Za ugradnju implantata treba da postoje određeni lokalni i opšti preduslovi. Lokalni uslovi predstavljaju dovoljnu količinu kvalitetnog koštanog tkiva u sve tri dimenzije, dobra oralna higijena, odsustvo patoloških procesa u viličnim kostima i određeni protetski uslovi. Opšti preduslovi predstavljaju uredno i stabilno opšte zdravstveno stanje pacijenta, odsutvo akutnih infektivnih, malignih bolesti itd. Opšte kontraindikacije predstavljaju između ostalog skorašnji infarkt miokarda, teži poremećaji jetre i bubrega, radio i hemoterapija u toku, određene psihoze, osteporoza itd. Lokalne kontraindikacije predstvaljaju loša oralna higijena, parafunkcije, nepovoljni međuvilični odnosi itd“.
Mogu li se javiti neke komlikacije kod ugradnje implantata?
„U toku ugradnje implanta mogu se javiti komplikacije kao i kod bilo koje druge oralnohirurške intervencije. Detaljnim planiranjem intervencije , pripremom pacijenata i dobrom hirurškom tehnikom komlikacije se mogu spriječiti ili sanirati. To su krvarenje, povrede susjednih anatomksih struktura (nervi, krvni sudovi, zubi, itd.), reakcije pacijenta na intervenciju i promjene opšteg stanja pacijenta ( kolaps, alergijske reakcije, egzacerbacije nekih hroničnih obljenja itd. ). Moguće je i nepostizanje zadovoljavajuće primarne stabilnosti, kada se odustaje od ugradnje implantata ili se mijenja mjesto ugradnje ili sam implantat. Odložene komplikacije se javljaju u vidu zapaljenja koštanih ili mekih tkiva ili neuspješne oseontegracije, kada se implantacija smatra neuspješnom“.
Pacijenti u većini slučajeva kažu da su implanti skupi. Da li je to baš tako ako se uzem u obzir šta pacijent dobija ugradnjom implantata u smislu kvaliteta života, osmijeha…?
„Cijena implanta je prvenstveno određena nabavnom cijenom materijala koje je jedinstvena na svjetskom tržištu. Takodje, amortizacija opreme, radno vrijeme hirurga i asistenta i godine skupih edukacija stoje iza cijene implantata. Tu su još i godine, pa čak i decenije praćenja pacijenta kom su ugradjeni implanti, te odgovornost terapeuta za eventualni neuspjeh. Pacijent ugradnjom implantata dobija značajne uštede. Štede se zdravi zubi, izbjegava se njihovo brušenje i sve eventualne komplikacije koje mogu nastati tretiranjem tih zuba. Sve te intervencije koštaju i što je više zuba tretirano, broj potencijalnih intrevencija se povećava u funkciji vremena. Takodje pacijenti dobijaju komfor, sigurnost i kvalitativno i kvantitativno poboljšanje zdravlja usta i zuba. Dakle, pacijent plaća određenu cijenu implantata i protetskog rada, a tu istu cijenu platio bi kumulativno u periodu od više godina za rješenje istog problema manje kvalitetnim rješenjima“.
Dr Goran Arlov je rođen 17. januara 1988. u Glini, Hrvatska. Osnovnu i srednju Medicinsku školu je završio u Banjoj Luci. Diplomirao na Stomatološkom odsjeku Medicinskog fakulteta u Banjoj Luci 2012. godine kao student generacije. Specijalizirao oralnu hirurgiju 2018. godine u Banjoj Luci. Zaposlen u JZU Zavod za stomatologiju Republike Srpske od 2012. godine. Oženjen.
Tekst se nastao u saradnji sa JZU “Zavod za stomatologiju Republike Srpske”.
