Hipodoncija spada u anomalije broja zuba, a zapravo radi se o urođenoj anomaliji kada nedostaje jedan ili više zuba u vilici.
Najčešće se u etiologiji navode genetski faktori, odnosno naslijeđe. Može se javiti i u sklopu sindroma kao što su Daunov sindrom i ektodermalna displazija ili izolovano. Od etioloških faktora rjeđe se navode uticaji okoline – trauma u regiji zuba koji nedostaje, infekcija zubnog zametka, zračenje, lijekovi itd.
Koji zubi najčešće nedostaju?
Hipodoncija može da se javi kako u mliječnoj, tako i u stalnoj denticiji u kojoj ne mnogo učestalija. Postoje slučajevi kod kojih je nedostatku zuba u stalnoj denticiji prethodio nedostatak istog zuba u mliječnoj denticiji. U stalnoj denticiji, najčešće nedostaju lateralni incizivi u gornjoj vilici, drugi premolari u donjoj vilici, te treći molari u obje vilice.
Kakva je klinička slika?
Pored smanjenog broja zuba, često se uočava :
*perzistiranje mliječnog zuba u starijoj životnoj dobi,
*narušena estetika lica što dovodi do negativnog psihološkog stanja pacijenta,
*nepravilan raspored preostalih zuba (veći razmaci, tzv. Dijasteme), koji su preopterećeni nepravilno raspoređenim silama žvakanja, što za posljedicu ima narušavanje parodontološke podrške tih zuba.
*takođe se uočavaju problemi sa žvakanjem i govorom.
Liječenje
Liječenje zahtijeva interdisciplinaran i kompleksan pristup, koje je potrebno započeti u što mlađoj životnoj dobi i najčešće se radi o dugotrajnom postupku. Liječenje se odnosi na postupak zatvaranja, otvaranja ili preraspodjele prostora između preostalih zuba što se uglavnom postiže ortodontskom terapijom, nakon koje slijedi dodatna sanacija stvorenog prostora protetskim zbrinjavanjem u vidu fiksnih protetskih nadoknada.
Autor: dr Milica Marjanović/DenTBiH
