Ne uzimajte za ozbiljno stomatologe koji tvrde da se kod beba (ili male djece uopšte) ne vrše stomatološke intervencije. Nije grijeh ako pojedinac ne zna da radi sa malom djecom, ali je velika stručna greška ako se roditelji ne upute kod za to obučenog specijaliste.
Svako oboljenje zuba, bez obzira o kome se uzrastu radi MORA SE LIJEČITI. Ako se to ne čini ozbiljno se ugrožava opšte zdravlje, zdravlje stalnih zuba u razvoju, otežava se normalna ishrana, razvoj govora i dr.
Najveći problem kod rada sa malom djecom je izuzetno veliki otpor koji ona pružaju prilikom svakog prilaska usnoj duplji. Ona predstavlja u tom period neku vrstu “tabu zone”.
Taj otpor doživljavaju i roditelji prilikom pokušaja pranja zuba ili bilo kakvog “petljanja po ustima”. Sam prilazak ustima uglavnom izaziva burnu reakciju i bez obzira da li se radi običan pregled ili vađenje zuba. Što je „prisustvo u ustima djeteta“ duže neprijatna rekacija (plač, vriska, opiranje) će biti jača. Ipak dijete to ne doživljava kao stalnu traumu i uglavnom se smiruje čim se udaljimo od usta.
Postoje dvije mogućnosti:
*Opšta anestezija. Na zapadu je uobičajena praksa da se sve intervencije na zubima kod djece mlađe od 3 godine uglavnom vrše u opštoj anestezij (blaga sedaciji ili čak kompletna inhalaciona anestezija). Za to postoji više razloga:
-jednostavniji je rad i nije potrebno uspostavljanje saradnje sa djetetom i roditeljima
-osiguranja uglavnom plaćaju intervencije u opštoj anesteziji pa su ovakvi zahvati finansijski isplativiji
-u jednoj posjeti se mogu uraditi sve neophodne intervencije poput plombi, krunica i vađenja zuba.
-ne postoji rizik da roditelji tužakaju pacijenta zbog „primjene sile“
Veliki nedostatci ovakvog pristupa su:
-svaka opšta anestezija nosi u sebi određeni rizik i ne treba ga nepotrebno iskušavati.
-visoka cijena koju osiguranje kod nas ne pokriva u svakom slučaju (osim za djecu sa posebnim potrebama)
-pojedini zahvati, poput liječenja ranog karijesa, ne mogu se uraditi u jednoj posjeti već zahtijevaju više posjeta u dužem periodu.
Veliki broj roditelja nam se javljaju iz inostranstva želeći da izliječe zube kod svojih bebica, ali bez uvođenja u opštu anesteziju što im se jedino predlaže.
*Druga mogućnost je rad u klasičnim ambulantnim uslovima, sa kratkim intervencijama uz korišćenje lokalne anestezije gdje je to zaista neophodno (praktično je jedino kod vađenja zuba). Svakako da je u ovakvoj sistuaciji neophodan veći napor i roditelja i stomatologa. Dijete će uvijek da se buni, biće plača, otimanja i ponekada „borbe“. Roditelj mora da pridžava dijete i da ga blokira da bi se nešto uradilo.
Ono što je sigurno da poslije takvih intervencija u ranom uzrastu, ako se nastavi rad (posebno preventivni) kod djeteta ne ostaje psihička trauma i strah od stomatologa; postaće izuzetni pacjenti koji rado dolaze u ordinaciju. To je lično iskustvo iz dugogodišnje (preko 30 godina) prakse sa hiljadama djece svih uzrasta.
Rad na liječenju ranog karijesa danas nije jednokratno postavljanje plombe, već višemjesečno praćenje i zaštita zuba. Dijete će na svaki takav zahvat reagovati kao i da mu vadimo zube, a nemoguće je da se zbog 5 minuta intervencije jednom mjesečno uvodi u opštu anesteziju. Uostalom i roditelji moraju svakodnevno sprovoditi sličnu „agresiju“ prilikom pranja zuba ili nanošenja različitih preventivnih preparata neophodnih da se zaustavi proces topljenja gleđi zuba.
U ranijem periodu, sa klasičnim materijalima, koji su zahtijevali i obimniju obradu, često je i bilo vrlo otežano da se urade kvalitetne zaštite i nadoknade oštećenih zuba. Danas je velika pogodnost za rad postojanje savremenih materijala koji omogućavaju veoma jednostavnu i efikasnu privremenu zaštitu zuba (uglavnom bez „bušenja“), svek dok dijete ne sazri dovoljno za definitivni ispun (plombu).
Često ove priveremene intervencije ostaju i trajne. Uvođenjem preparata na bazi srebra i fluorida drastično se olašava i skraćuje rad, a karijes se u potpunosti zaustavlja na svim lokacijama. Čak i na zapadu počinju zbog njih da napuštaju staru praksu i odustaju od opšte aoestezije. Lični stav je da kod najvećeg broja male djece nije potrebna opšta anestezija za uobičajne stomatološke zahvate, pa čak i za vađenje zuba (to je još i najjednostavnija internencija).
Vrlo kvalitetno se sve može uraditi i na klasični način, svakako uz „određene napore“. Svome djetetu nikada ne bih liječio zube u opštoj anesteziji. Opšta anestezija u dječjoj stomatologiji je rezervisana samo za djecu sa ozbiljnim zdravstvenim problemima (npr oboljenja krvi i sl.) ili fizičkim hendikepom (cerebralna paraliza i sl), ili kod teže mentalne zaostalost u starijim uzrastima. Ipak najbolji način da se do ovakvih dilema i ne dolazi je pravovremeno započinjanje sa primjenom preventivnih mjera na osnovu lilčnog rizika svakog djeteta.
Izvor: drjovan.biz
